Jeden z wielu XIX wiecznych zapomnianych cmentarzyków w okolicach Ińska. Część grobów rozkopana, gdzieniegdzie blaknące aczkolwiek jeszcze czytelne nazwiska, krzyże leżące po krzakach, wymowna cisza. Przechadzam się i zastanawiam się co pozostanie po nas za 150 lat. Po tych ludziach, których prochy zmieszały się z ziemią, trwają czarodziejskie dzikie sady. Drzew nikt nie pryska, a…

Źródła jednej z najdłuższych rzek województwa zachodniopomorskiego – Iny. Koryto wyschnięte. Pozarastane fundamenty budynków z XIX wieku. I wszechogarniająca cisza delikatnie przerywana szmerami i trzaskami drobnej zwierzyny, ptaków oraz owadów.

Bez prądu. Bez wody. Bez toalety. Las. Śnieg. Mróz. Miękkie światło świec i odgłosy trzaskającego drewna w piecach. Na Podlasiu prawosławne święta. W Wierszalinie i w Starej Grzybowszczyźnie ģłucho i bezludnie. Dom proroka Ilji spowity ciszą naszych dusz.

Któż by pomyślał, że najlepsze autostopy dopiero przede mną. Góry Szan – pogranicze tajsko-birmańskie. Nie dość, że ludzie chcą pomagać i podwożą często zjeżdzając ze swojej trasy, to jeszcze nie ma problemu, żeby zatrzymać się w nocy a na targu kupić przekąski dla podróżnych. A kierowcy? Od byłego żołnierza z Wietnamu – Chińczyka, który został…

Usnąłem na pustej 6-cio kilometrowej plaży. Przyśniły mi się dwumetrowe zaspy śniegu, bałwan bez nosa z marchewki oraz sanki.

Moken People – morscy cyganie. Niecałe 3 tys. ludzi porozrzucanych na Morzu Andamańskim. Lądujemy na święta na Ko Phra Thong – jednej z wysp, którą zamieszkują od dziesięcioleci. W porcie wita nas smród wszystkiego co z morskich sieci. Na pustej kilkukilometrowej plaży rozkładamy stół wigilijny. Jest ryba, opłatek, igliwie z jakiegoś drzewa imitujące sianko, a…

Chiang Mai. Ogródek. Targ. Kuchnia. Szkoła tajskiego gotowania. Spiskowcy Rozkoszy w kontrataku.

Dzielnica Chinatown to jedna z tych przestrzeni w Bangkoku, która nie zasypia. Grubo po północy gwar jak w godzinach szczytu. W jednym z ciemnych i cichszych zaułków wdajemy się w klasyczne rozmowy o życiu. 60-letni chiński autochton z gołą klatą przekonuje nas do dwóch topowych jego zdaniem atrakcji, do których mógłby nas zabrać – pływający…

Kiedy przyjechaliśmy do wioski artystów było już po zmroku. Na miejscu kilka opustoszałych galerii z setkami obrazów, dzieł, zabawek oraz przedmiotów nieznanego przeznaczenia. Obok tego nieczynny teatr kukiełkowy i wielkie drzewo na środku podwórka z porastającymi je korzeniami. Na tabliczce z godziną zamknięcia widniał symbol nieskończoności. Wypiliśmy wino, buszując po przestrzeni pełnej masek, aż w…