Pociąg relacji Szczecin-Piła. Trasa jak ze snu. Krajobraz skąpany we mgle. Na większości stacji nikt nie wsiada. Pojazd wbija się w sady, lasy, łąki, pola, bagna. Jest jak pies, który zerwał się ze smyczy i przypadkowo wleciał na nie swoj teren. Miałem wyszarpać troszkę czasu na książkę, ale czytam od dwóch godzin krajobraz bo poezja wlewa się do wagonu. Zaraz wbijemy się tym pociagiem komuś na podwórko. Później na chatę. Wlecimy do pokoju i zobaczymy gospodynię w halce jak gniecie ciasto na obiad, bo stary o 16.00 wróci z roboty.
Uwielbiam tą trasę. Wprowadza wyobraźnię w trans. I jeszcze te nazwy – Żółwino, Rutwica, Jeziorki Wałeckie, Strączno…